Feest!

Binnenkort vier ik feest. Ik ben dan 25 jaar getrouwd. Ik niet alleen overigens, mijn wederhelft ook. Reden omdat te vieren, we hebben ons samenzijn overigens elke vijf jaar gevierd, en zijn nu bij de 25 aangeland. Flauw te zeggen en wellicht overbodig, dat we ook met elkaar getrouwd zijn, ook al wil ik haar gekscherend nog wel eens voorstellen als ´Dit is Dorien, zij is mijn eerste vrouw.´ We geven een heus feest, op een fijne plek in Arnhem, de stad waar we iets korter dan ons huwelijk lang is, wonen.

Vrienden, familie en collega´s, buren ook, zijn er uitgenodigd. Nu is het rare, dat ik, als éénmanszaak, eigenlijk geen collega´s heb. Dat zit er, na m´n gedwongen vertrek uit het onderwijs vijftien jaar geleden, nu eenmaal niet meer in. Dat wat je niet hebt, kun je ook moeilijk uitnodigen, dus dat gaat niet. Toch komen er een aantal. Het zijn mensen al dan niet verbonden aan de gokkelarij, die op een bepaalde manier tóch collega´s zijn.

Wat ik met Pas op gamen en gokken en ook de AGOG eigenlijk altijd probeer en heb geprobeerd, is op de één op andere manier te verbinden. Het gesprek aangaan met de industrie, wijzend op de risico´s van het o zo leuke maar verslavende spelletje. Dat is best aardig gelukt in de loop van de tijd al zeg ik het zelf, waar ik nogmaals benadruk dat het niet zozeer om mijn persoonlijke leed gaat, als wel in algemene zin. Mijn verhaal dient slechts als voorbeeld. Lotgenoten stuurde ik naar preventietrainingen, industrie-mensen nodigde ik uit bij AGOG sessies. Spannende maar nuttige ontmoetingen.

En dus -en daar ben ik blij om- komen er een aantal mensen ‘uit de industrie’ op ons feest. Ik vind het fijn dat zij mee komen vieren dat ondanks alles wat er gebeurd is, mijn vrouw en ik, mijn kinderen, nog steeds bij elkaar zijn. Helemaal leuk is, dat er ook wat ‘collega’s / lotgenoten van de AGOG zullen zijn. ‘Als dat maar goed gaat’, grapte mijn vrouw. Ik heb er het volste vertrouwen in. Het wordt verbinden in het kwadraat.

Geef een antwoord