Een term die iedereen wel eens heeft gehoord: de high roller. Gerelateerd aan
casino’s en gokken worden deze personen ook wel walvissen of cheeta’s genoemd, waarbij opgemerkt dat ik de term van de walvis beter snap dan die van de cheetah, maar dat terzijde. Wikipedia omschrijft de highroller als de gokker die consequent grote bedragen inzet. Logischerwijs zorgt iemand die grote bedragen inzet voor een grotere casino-omzet dan iemand die lager inzet. Vergok je meer, verlies je meer, vergokt iemand bij jou meer dan win je meer. Best logisch allemaal.
Wie zorgt er voor de meeste omzet? Deze vraag intrigeert me best al lang, zij het nu veel minder dan vroeger. Net gestopt was ik zoals iedereen ‘boos’ ook op de industrie, die me zo lang in z’n greep had en me zoveel kostte. Niet voor niets heb ik jaren moeten afbetalen, terugbetalen, boeten, op de blaren zitten of aflossen. Het is maar welke term je er aan geven wilt. Heel lang circuleerde er binnen AGOG kringen het zinnetje: 20% van de gokkers zorgt voor 80% van de omzet binnen de gokindustrie. ‘Zou dat echt zo zijn?’ vroeg ik me dikwijls af. En tot welk percentage behoorde ik zelf dan?
Irrelevant
“Een high-roller in een artikel doet het zeg maar beter dan een ‘kleine speler’, nog zo’n gruwel term die ik bij met name casinopersoneel vaak hoor vallen.”
Inmiddels vind ik deze vraag volkomen irrelevant, doordrenkt inmiddels met het ware AGOG gedachtengoed als ik ben: het maakt voor ons gokverslaafden geen moer uit of je veel of weinig hebt vergokt. Het gaat om het zieke systeem dat in je koppie de baas is geworden. Dat is het enige dat relevant is en waar je iets mee moet.
Toch willen mensen het vaak weten merk ik, bij presentaties als oud-gokker, als ervaringsdeskundige bij trainingen en zelfs in pers-artikelen, op de TV of op de radio. Zelfs als je hier niet al teveel over zeggen wilt en dit uitlegt, wil het journaille dat toch maar al te graag weten. Een high-roller in een artikel doet het zeg maar beter dan een ‘kleine speler’, nog zo’n gruwel term die ik bij met name casinopersoneel vaak hoor vallen.
Wat voor de één veel is, is niets voor een ander. Tenminste, dat kan. Bij AGOG groepen draait het om je leven weer in eigen hand nemen, je verantwoordelijkheden terug pakken, regie over je eigen leven nemen en in het reine komen met je verleden. Bedragen? Die zijn interessant voor banken en bovenal: voor het journaille. De journalist die daar alleen in geïnteresseerd is, snapt niets van gokverslaving.
