Ferhat, de oplettende lezer en / of volger van de podcast ‘over gokken en zo’ van Feitmans & PeePee kent de man een beetje. Een bevlogen onderwijsman, die in Arnhem betrokken is bij de MBO opleiding verslavingskunde. Eens per jaar vraagt hij me om iets over gokken te komen vertellen, graag in combinatie met m’n persoonlijk verhaal.
Overigens kan ik ook moeilijk iets vertellen over gokken zonder m’n persoonlijk verhaal. Drieëntwintig jaar gokken hebben blijvende veranderingen in m’n hersenpannetje aangemaakt en goknieuwtjes lezen zonder dit ergens persoonlijk te koppelen is denk ik onmogelijk. Ik doe het graag. En nee, niet om te shinen en te vertellen ‘hoe ik dat allemaal gekeerd heb’, zoals sommigen beweren. Het gaat niet om mij, niet om mijn verhaal. Het gaat om verslaving en hoe je daar uit kan komen. M’n verhaal is niet meer dan een voorbeeld in die zin. Hoe het kan lukken, misschien een verhaal van hoop.
Bizar: weer kan ik de school maar moeilijk vinden. Het is Arnhem-Zuid en ik woon in Noord, maar toch. Ik ben er al een keer of wat geweest. M’n dochter grapt altijd dat ik het richtingsgevoel van een dode geit heb, en zij heeft gelijk. De genen gaan waar ze gaan moeten en zij heeft hetzelfde. Na haar eindexamen ging ik met haar naar Reykjavik, en vrouw en zoonlief hielden hun hart vast. En terecht overigens, want wat hebben we daar wat afgezocht. Maar ik dwaal af.
Altijd met voorlichtingen heb ik een PowerPoint op m’n laptop klaar staan, en altijd start ik deze op. Even zo vaak volg ik deze niet. Vooral omdat m’n eigen verhaal zich niet leent voor PowerPoint, maar bovenal omdat de rest – regelgeving, legaal gokken in Nederland, CRUKS, mogelijkheden voor hulp, AGOG – allemaal al lang in m’n koppie zit.
Bij aankomst eerst even koffie met Ferhat. Wat een heerlijk bevlogen onderwijsman / jongerenwerker is dat toch! Ik ben er van overtuigd dat hij in de categorie ‘meesters die je de rest van je leven zult herinneren’ valt. En dan in de goede zin van het woord uiteraard.
Applaus
Na afloop van m’n verhaal slash voorlichting gaan de studenten spontaan klappen. Dit bezorgt me een kleur, altijd. Ik ben wel trots op wat ik doe, maar niet op m’n verslaving. ‘Maar u vertelt zo mooi’ zegt één van de studenten. Ik pareer dat altijd met ‘Ik ben ook schoolmeester. Dat is mijn vak. Maar eigenlijk had ik liever andere verhalen verteld.’
“Ik ben wel trots op wat ik doe, maar niet op m’n verslaving.”Feite Hofman
Even breng ik de discussie over wel of niet voorlichten aan jongeren over gokken op de tafel. Het standpunt van formele verslavingszorgorganisaties in Nederland is, dat dit beter niet kan, omdat het juist aan zou zetten tot. Deze studenten zijn het er godzijdank pertinent mee oneens, en daar ben ik blij om. ‘Kennis over’ is altijd belangrijk, zeker gegeven door hen die ‘daar’ geweest zijn. De sessie van vandaag is daarvoor het levende bewijs.
De instellingen van verslavingszorg die het hier nog steeds niet mee eens zijn? Kom eens mee kijken bij een voorlichting en vooral: kom uit die ivoren toren en ga eens praten met studenten én ervaringsdeskundigen. Want echt, je standpunten slechts staven met ‘internationaal onderzoek’ heeft zo weinig zin. De AGOG groepen zitten nog steeds tjokvol en mijn missie is om ooit de AGOG op te kunnen heffen omdat gokverslaving niet meer voorkomt. Dus doen in plaats van de eeuwige sessies om er over te praten, waar geen jongvolwassene bij aanwezig is.
