“Ice ice baby, all right stop, collaborate and listen, ice is back with a brand new invention, something grabs a hold of me tightly” zong rapper Vanilla Ice in 1990. Het laat zich het best vangen als ‘hiphop’, uitgebracht op een bedje van Queen en Bowie’s ‘Under pressure.’ Muziek is natuurlijk persoonlijk, maar laten we gelijk vaststellen dat deze rapper de schoenveters van Bowie en Mercury nog niet mocht strikken, qua muzikale invloed en kwaliteit. Maar o ja, dit is Casinonieuws en m’n ervaringsdeskundige column. Back to ICE.
Interview
Ik werd al eens door Casinonieuws op ICE Londen geïnterviewd, ik meen twee ICE jaargangen terug, door Frank op de Woerd himself nota bene. Destijds ging ik er overigens redelijk onbevangen naar toe, met het idee dat oud-gokkers (of gokverslaafden) aanwezig op dé beurs van de gokindustrie, alleen maar positief kon zijn. Dat was toen ook de strekking van het interview, het verraste hem dat ik er was en hij verraste mij weer. Zoiets.
Podcast
Ik heb me verbaasd over hoe de branche met zichzelf belangrijke bijeenkomsten kan houden.
Uiteindelijk namen we (Peter-Paul de Goeij en ondergetekende) daar ook één van de eerste ‘Feitmans & PeePee’ podcasts op, met Arjan Korstjens als gast van de cast. Ik weet nog goed dat ik een Airbnb boekte, op loopafstand, en vermoedelijk de goedkoopste overnachting ooit had, maar dat heb ik toen geweten. Harry Potters ‘onder de trap bed’ was daarmee vergeleken een luxe hotel, maar goed, ik had het zelf geboekt en moest dus op de blaren zitten.
Wat ICE me bracht? Eigenlijk vooral veel goede gesprekken, vanuit mijn standpunt op de gezonde toer. Ik heb me verbaasd over hoe de branche met zichzelf belangrijke bijeenkomsten kan houden en voelde me dús het meest thuis op de ‘player protection zone‘ die elk jaar wat groter schijnt te worden, hiep hiep hoera.
´Bescherm de gokker gebied´
Dat is daarvan de letterlijke vertaling. Daar staan ‘mijn’ clubs. En daar was ik dan ook deze ICE-editie veel te vinden, samen met mijn hoog geachte collega Johan, uit het AGOG bestuur. We hebben er collega’s uit het buitenland ontmoet, maar ook RG-medewerkers van in Nederland vergunde gokbedrijven. Zo ‘netwerkten’ wij ook, maar op een compleet ander niveau. Wij hoefden niets te verkopen dan gedachtegoed. Gezond gedachtegoed. ‘Al nagedacht over de mogelijke gevolgen van gokverslaving?’. Wij weten daar, als ervaringsdeskundigen met allebei wekelijkse meetings een boel van. Wij spreken de slachtoffers van de gokindustrie wekelijks. Gechargeerd enigszins, want vooral ook zijn zij slachtoffers van henzelf.
Belangrijk
‘Ik denk dat jullie er eigenlijk de belangrijkste bezoekers zijn’, sprak mijn dochter, toen zij reageerde op ‘pap naar Londen’. ‘Want jullie doen écht iets aan bescherming én zijn er voor de probleemgokkers, ik denk dat maar weinig ICE-bezoekers dat kunnen zeggen.’
‘Sja’, dacht ik en tegelijkertijd realiseerde ik me dat mijn dochter een bijzonder wijze vrouw is.
